26.05.2020r.

1.  Wzmacnianie i zacieśnianie więzi emocjonalnej ze swoimi rodzicami, obmyślanie niespodzianek dla najbliższych, zachęcanie do pomagania rodzicom w pracach domowych.  – zagadki inspirowane opowiadaniem S. Karaszewskiego Pychotka dla mamy.

Słuchanie czytanego przez rodzica  opowiadania.

– Zróbmy coś słodkiego dla mamy! – zaproponował Olek.

– Pychotkę-smakotkę! – klasnęła w ręce Ada. – A co zrobimy?

– Myślałem o upieczeniu ciasta... ale to trochę za trudne. Najpierw trzeba przygotować wszystkie składni-ki... ale nie wiem jakie! Mąkę, cukier, jajka... ale nie wiem ile. Potem wszystko trzeba długo mieszać, doda-wać rodzynki, migdały, proszek do pieczenia, drożdże i jeszcze nie wiem co. Potem ciasto musi rosnąć, ale nie wiem jak długo. Potem trzeba nagrzać piekarnik – ale nie wiem, do jakiej temperatury. A potem trzeba piec, ale nie wiem, ile czasu. I nigdy nie wiadomo, czy się nie spali, czy nie zrobi się zakalec, i czy ogóle się uda. Nie, ciasto nie dla nas.

– Jaka szkoda… – westchnęła Ada.

– Ale wiesz co? Można pychotkę-smakotkę upiec w lodówce!

– W lodówce? Upiec? Raczej zamrozić!

– Pamiętasz, jak ciocia na święta piekła sernik w lodówce?

– Sernik? Tak! Był pyszny!

– Nie trzeba mąki, nie trzeba jajek, nie trzeba drożdży, nie trzeba proszku!

– A co trzeba?

– Kilka paczek biszkoptów na spód, kilka waniliowych serków z dodatkami na środek, a na wierzch – ga-laretka!

– Pychotka-smakotka! Upiekła ją ciotka! – zawołała Ada.

– No to zabierajmy się do roboty!

Olek wyciągnął okrągłą blaszaną formę do tortu, postawił na stole.

– Najpierw biszkopty! Wszedł na taboret, sięgnął do szafki po biszkopty.

– Ja ci pomogę ułożyć! Ada zajęła się układaniem biszkoptów na blaszce.

– Ada, nie zjadaj! Ada, to nie wypada! – zawołał Olek, gdy jego siostrzyczka zaczęła chrupać biszkopty.

– Od tego ciastowania zgłodniałam! – powiedziała Ada. – I co?

– Może być! – ocenił wspólną pracę Olek. – A teraz musimy przygotować galaretkę owocową! A potem ją ostudzić! Gdy będziemy galaretkę lać na sernik, nie może być za gorąca! Olek podgrzał wodę w czajniku, wlał do salaterki, wsypał galaretkę w proszku i wymieszał. Proszek zamienił się w kolorowy płyn.

– Wygląda całkiem nieźle – ocenił Olek. – Jak w akademii pana Kleksa! Ale przydałyby się jakieś dodatki! Wyciągnął z szafki puszkę z ananasami w kompocie i otworzył ją, plastry ananasów z kompotem wlał do galaretki. Jeden krążek został na dnie puszki. Ada wyciągnęła go i zajadała ze smakiem.

– Ada, nie wyjadaj! Ada to nie wypada!

– Ale ja jestem głodna!

– Jesteś łakomczuszek! Rozboli cię brzuszek! Poczekaj aż wszystko będzie gotowe!

– Kiedy będziemy robić ser? – spytała Ada.

– Ser znikł, a będzie sernik! – zażartował Olek, wyjmując serki waniliowe z lodówki.

– Jeszcze rodzynki! – wyciągnął paczkę rodzynek z szafki.

– Ja wyjmę serek z kubeczków, a ty wymieszaj go z rodzynkami – zaproponowała Ada. Przekładała serek metodą: jedna łyżeczka serka do miski, jedna do buzi.

– Ada, nie wyjadaj! Ada, to nie wypada!

– Kiedy strasznie zgłodniałam! Kiedy Olek odwrócił głowę, chwyciła kilka rodzynek i wsadziła do buzi.

– Ada, widziałem! Ada, to nie wypada!

– Ałe ja jechtem chłodna! – powiedziała Ada z pełną buzią.

– Ty zawsze jesteś... nie głodna, ale łakoma! Zwykły obżartuch! Jak będziesz tyle wyjadać, to... to będziesz gruba jak beczka!

Ada wzruszyła ramionami.

Serek wymieszany z rodzynkami dzieci przełożyły do tortownicy, na podkład z herbatników.

– Galaretka już ostygła, chyba można wylewać – ocenił Olek.

– Trochę rzadka! – powiedziała Ada.

– To nic, w lodówce zastygnie!

Wylał na serek płynną galaretkę wymieszaną z kompotem ananasowym.

– A teraz do lodówki, niech się piecze! Olek włożył sernik do lodówki i zamknął drzwi.

– Jak myślisz, Olku, czy już upiekł się sernik? – spytała Ada po kilku godzinach.

– Chyba tak. Przełożymy go na tacę!

Olek wyjął sernik, postawił na tacy i zdjął boki tortownicy. Niestety, sernik zamiast trząść się jak galareta, rozlał się na wszystkie strony jak rzadki kisiel, a na wierzchu, jak meduzy, pływały plastry ananasa. Her-batniki całkiem rozmiękły, zamieniając się w papkę, i całość nie była sernikiem, tylko kolorową słodką breją.

– I co teraz? – załamała ręce Ada.

– Zadzwonimy po pomoc! – krzyknął Olek. – A ty, jeśli chcesz, możesz to wszystko zjeść!

– Nie mogę, powiedziała Ada – bo mnie mdli!

Olek chwycił komórkę i zadzwonił do babci.

– Witaj, Olku, miło, że dzwonisz! – usłyszał głos babci, a w tle głos dziadka.

– Ja też witam! – zawołał dziadek.

– Babciu, dziadku, pomóżcie! – zajęczał Olek. – Katastrofa!

– Co się stało? – spytali dziadkowie.

– Sernik nam się rozpłynął!

– Jaki sernik?

– Pieczony w lodówce! Na Dzień Matki!

– Nic się nie martw! Przyjedziemy, pomożemy! I tak byliśmy umówieni na dzisiaj z waszymi rodzicami! Dziadkowie przyjechali z ogromnym tortem, który postawili na stole, tuż przed przyjściem rodziców. Gdy przyszli rodzice, Olek i Ada złożyli mamie życzenia z okazji Dnia Matki. Rodzice złożyli życzenia babci, która przecież też jest mamą, ale mamą taty. A potem wszyscy siedli do stołu i zjedli pyszny tort przygo-towany przez dziadków.

– A co to takiego? – spytała mama, odkrywszy w kuchni nieudaną pychotkę-smakotkę.

– Och, chcieliśmy upiec sernik w lodówce...

– Ale się nie udało? – uśmiechnęła się mama. – Nie szkodzi, następnym razem się uda!

• Rozmowa na temat opowiadania.

1. Rodzic pyta dzieci :

2. Z jakiej okazji chciały zrobić niespodziankę i dla kogo?

3. Dlaczego wykonanie ciasta okazało się bardzo trudne?

4. Co wymyśliły dzieci?

5. Kogo poprosiły o pomoc dzieci?

6.Jak skończyło się przygotowanie sernika? Dlaczego?

2. Praca plastyczna - „Niezwykły bukiet” – rozwijanie sprawności manualnych oraz wyobraźni przestrzennej.

Do wykonania potrzebne będą: papier kolorowy, wstążka w jasnym kolorze, zielony karton, klej, nożyczki, dowolne ozdoby filcowe, koraliki .

Rodzic  omawia sposób wykonania pracy.

-Dzieci zwijają karton w rulon i sklejają tak, aby nie mógł się rozwinąć

– wycinają z papieru kolorowego kwiaty, łodygi i liście i przyklejają je dookoła rulonu,przyozdabiają np. koralikami, wg własnego pomysłu.

– przewiązują bukiet wstążką i zawiązują kokardę.

Dzieci prezentują i wręczają własnoręcznie wykonane bukiety i formułują życzenia.

3.  Zabawa z obrazkami – Kwiatowe memo - rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej i koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Musimy przygotować kartoniki z obrazkami przedstawiającymi różne kwiaty (po dwa tego samego gatunku).

Rodzic rozkłada, obrazkami do spodu, kartoniki z obrazkami przedstawiającymi różne gatunki kwiatów. Miesza je. Dziecko odsłania jednorazowo po dwa obrazki. Jeśli znajdą dwa takie same kwiaty, zabiera je i układa przed sobą. Jeśli nie, odwraca kartoniki z powrotem obrazkami do spodu i ruch wykonuje kolejna osoba. Zabawa trwa dotąd, aż wszystkie pary obrazków będą zebrane. Na koniec podają nazwy zebranych kwiatów i liczą zgromadzone pary. Ustalają, kto zwyciężył – zebrał najwięcej par.