20.04.2020r.
„Mali strażnicy przyrody” – rozwijanie poczucia troski i odpowiedzialności za planetę Ziemię i najbliższe otoczenie, wytłumaczenie znaczenia słowa „ekologia” na podstawie opowiadania M. Skrobacz „Spotkanie z małym czarodziejem”.
Rodzic zapoznaje dziecko z opowiadaniem.
W pewnym dalekim kraju żył mały czarodziej, który bardzo lubi zadbane, zielone miasteczka. Każdej wiosny razem ze swym kotem Mruczkiem wyruszał w świat i szukał miast pełnych czystych uliczek i domów, zielonych drzew, kolorowych, pachnących kwiatów, śpiewających ptaków i radośnie bawiących się dzieci. Pewnego dnia dotarł do pięknego miasta. Wszędzie w nim było czysto, zielono, dachy świeżo odmalowanych, niedużych domów lśniły w promieniach słońca, a w powietrzu roznosił się zapach kwiatów, których mnóstwo kwitło na balkonach. Nigdzie nie leżały śmieci. A dzieci grabiły grządki i sadziły warzywa w przedszkolnym ogrodzie.
– Ha! Mój kocie. To przecież najładniejsze miasteczko jakie kiedykolwiek widziałem – powie-dział czarodziej.
– Zobacz, jak tu czysto. Nigdzie nie leżą śmieci, chodniki i ulice są zamiecione, trawniki nie zadeptane, drzewa nie mają połamanych gałęzi, a ptaki radośnie śpiewają, nie bojąc się, że źli ludzie zniszczą im gniazdka. W oknach widać uśmiechnięte twarze mieszkańców. Myślę, że wszyscy w tym miejscu muszą być bardzo szczęśliwi.
Kiedy czarodziej tak się zachwycał, usłyszał nagle straszliwy hałas. Nie wiadomo skąd, przez środek głównej ulicy przebiegło czterech chłopców. To oni tak strasznie krzyczeli. Machali również kijami, pisali kredą po murach domów, rozdeptywali ukwiecone klomby, łamali gałęzie drzew i krzewów, rozrzucali papierki po zjedzonych cukierkach, a jeden strzelał z procy do wystraszonych wróbli i kawek, które ze strachu próbowały schronić się za kominami domów.
– Cóż to było mój kocie? – zdziwił się czarodziej.
– Miauu! To chłopcy, którzy wcale nie dbają o swoje śliczne miasto i wszystko w nim niszczą
– odpowiedział Mruczek.
– Skoro tak – powiedział mały czarodziej – to dam im nauczkę. Zaczaruję miasteczko tak, aby stało się ono najbardziej szarym i najbardziej brzydkim miastem na świecie.
I jak powiedział, tak zrobił. Podniósł swoją magiczną pałeczkę, wypowiedział zaklęcie i w jednej chwili całe miasteczko zrobiło się szare i brzydkie. Szare stały się kolorowe domy, zielone alejki i wszystkie kwiaty, szarzy zrobili się również chłopcy. Kiedy zobaczyli, co się stało, przestraszyli się nie na żarty.
W tym miejscu nauczyciel przerywa opowiadanie i prosi dzieci, aby wymyśliły, co mogło wydarzyć się dalej, a następnie kontynuuje swoją opowieść.
Przestraszeni chłopcy podbiegli do małego czarodzieja i zawołali:
– Co zrobiłeś z naszym miastem! Dlaczego tak je zaczarowałeś!
– Ja? – zdziwił się mały czarodziej. – Przecież to wy chcieliście, aby wasze miasto było naj-brzydsze na świecie, przed chwilą to pokazaliście – spokojnie odparł czarodziej.
– Myśmy wcale tego nie chcieli – bronili się chłopcy.
– Nie? A kto łamał gałęzie, pisał po murach, straszył ptaki, deptał kwiaty, rozsypywał śmieci? Kto to wszystko zrobił kochani? No kto? – odpowiedział czarodziej.
Chłopcy bardzo się zawstydzili, zrobiło im się przykro, spuścili głowy, a w ich oczach pojawiły się łzy. Chcieli naprawić wyrządzone szkody. Poprosili czarodzieja, aby pomógł im przywrócić miasto do jego dawnego wyglądu. Obiecali również, że będą dbali o to, aby zawsze było piękne i czyste. Czarodziej ze zrozumieniem pokiwał głową i podarował chłopcom kolorowe pudełko. Umieścił w nim zadania do wykonania. Powiedział, że jeśli chłopcy je prawidłowo wykonają, wtedy czar pryśnie.
• Rodzic prosi dzieci o ocenę postępowania chłopców; wskazanie konsekwencji, jakie przyniosło ich zachowanie, następnie w przystępny sposób tłumaczy dziecku termin słowa „Ekologia”, może wykorzystać do tego fragment wiersza. wiersza J. Kasperkowiak Mali strażnicy przyrody.
Dziś ekologia modne słowo..Przyrodę wszyscy chcemy mieć zdrową.
Jej strażnikami się ogłaszamy Od dziś przyrodzie my pomagamy.
• W celu lepszego zapamiętania tego słowa można ten fragment tekstu wypowiadać z różnym natężeniem głosu, w różnym tempie oraz nastroju.
Zabawa ruchowa -> „Ziemia, woda, powietrze”
Dzieci biegają po pokoju
Na hasło: Ziemia - dotykają dłońmi podłogi przykucając jednocześnie.
Na hasło: Woda - chwytają dłońmi za kolana
Na hasło: Powietrze – wskazują przestrzeń nad głową.
Zabawię powtarzamy kilkakrotnie, rodzic podaje hasła w dowolnej kolejności.
2. Wyrażanie swoich obserwacji i przeżyć w formie ekspresji plastycznej – „Przyroda wokół nas”
• Rozmowa przy obrazkach „Gdzie chciałbyś się znaleźć”.
Rodzic pokazuje dziecku dwa obrazki: jeden przedstawia piękny leśny, górski lub morski krajobraz; druga – zadymione miasto z dużą liczbą samochodów, kominami fabrycznymi, wysypiskiem śmieci. prosi dziecko, aby powiedziały, w którym z tych miejsc chciałyby się znaleźć i dlaczego?
Można wykorzystać do tego wyszukiwarki grafiki na tablecie, telefonie, komputerze .
• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy Przyroda wokół nas.
Rodzic do w/w zabawy wykorzystuje dowolne materiały (papier kolorowy, bibuła, folia samoprzylepna, plastelina, ścinki materiałów, kolorowe sznurki, tektura falista, pastele olejne...) i prosi, aby dzieci wykonały na dużym kartonie pracę przedstawiającą świat przyrody, jaki chciałyby, aby znajdował się wokół nich. Dzieci pracują samodzielnie, uaktywniając swą fantazję twórczą i prezentują powstałe prace rodzicom. Wypowiadają się co się na nich znalazło i dlaczego?
3. Zabawy badawcze – „Gdzie jest powietrze?”
Rodzic otwiera w pokoju okna, zwraca uwagę na ruch firanki, powiew przedostający się do środka, nawiązuje rozmowę na temat powietrza: Gdzie się znajduje? Czy ma kolor, kształt? W jaki sposób można poznać, że znajduje się wokół nas? Proponuje wykonanie kilku zabaw ukazujących obecność powietrza.
• Nadmuchiwanie balonów – obserwacja ich powiększania się, wypuszczanie powietrza z balonów w kierunku własnych twarzy.
• Obserwacja przez okno poruszających się na wietrze drzew.
• Wciąganie powietrza do płuc i wydychanie przez słomkę do napojów do kubeczka z wodą – obserwacja powstających bąbelków.
• Dmuchanie na paski bibuły zawieszone na nitce.
Rodzic uświadamia dziecku, że powietrza nie można zobaczyć, ani powąchać, lecz można poczuć, ale tylko wtedy, kiedy porusza się jako wiatr. Podkreśla znaczenie powietrza dla życia ludzi i zwierząt oraz jego wszechobecność wokół nas.
Inspiracji do w/w tematyki można szukać również na stronach: