7.04.2021r.
1 : Utrwalanie nazw i wyglądu zwierząt z wiejskiego podwórka (dorosłych i młodych), rozwijanie umiejętności poprawnej odmiany rzeczowników i układania zdrobnień oraz umiejętności układania rymów; rozwijanie umiejętności opisywania wyglądu za pomocą przymiotników, na podstawie opowiadania „M. Strękowskiej-Zaremby Kaczęta, prosię-ta… konięta?”
Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej-Zaremby Kaczęta, prosię-ta… konięta?
Olek, Ada i dziadkowie odwiedzili ciocię Anielę. Ciocia mieszka na wsi, daleko od miasta. Ma tam własne gospodarstwo. Olek był kiedyś u cioci i zaprzyjaźnił się ze źrebakiem. Nie mógł się doczekać, kiedy zobaczy go ponownie. Ada jechała tam po raz pierwszy. Cieszyła się, że będzie mogła głaskać i karmić zwierzęta, które hoduje ciocia. Kiedy tylko stanęła na podwórku, wykrzyknęła: – Mogę pogłaskać owieczkę?
Ciocia zatrzymała ją w ostatniej chwili. – Lepiej nie, to baran z twardymi rogami, nie lubi głaskania.
Ada zrobiła krok w tył, ale już po chwili biegła przez podwórko.
– Olek! Ciocia ma łabędzie! – piszczała zachwycona.
– Oj, Ado, Ado, to nie łabędzie! To gęsi!
Olek aż za brzuch się złapał. Gęsi rozbiegły się w cztery strony świata, za to gąsior wyciągnął długą szyję, zasyczał groźnie i złapał dziobem za sznurowadło u buta Ady.
– Ty łobuzie, nie strasz mi gości – skarciła go ciocia. Wzięła Adę za rękę. – Chodźmy do kurnika. Zobaczysz kury i malutkie kurczęta. Jest też gęś z gąsiętami i kaczka z kaczętami. Będziesz mogła je głaskać bez problemów.
Olek skrzywił się. Wolałby od razu pobiec do źrebaka. Dziadek musiał się tego domyślić, bo powiedział:
– Ada pójdzie z ciocią, babcia odpocznie w domu po podróży, a my zajrzymy do stajni. Do koni i źrebaków. Kiedy po godzinie wszyscy wrócili do domu, dzieci zasypały babcię opowieściami o swoich przygodach.
– Źrebak się do mnie uśmiechnął! Poznał mnie! Pokazał wszystkie zęby w uśmiechu i zawołał „I-haa!”. To na pewno znaczyło „dzień dobry”! – mówił uradowany Olek.
– A mnie pocałowało prosię – chwaliła się Ada.
Ciocia potwierdziła. Gdy Ada pogłaskała wszystkie dwadzieścia kurcząt, dziesięć gąsiąt i pięć kacząt, po-szły do chlewni. „Tutaj są świnie z prosiętami”, uprzedziła ją ciocia. Wzięła jedno różowe prosię na ręce i podsunęła Adzie do pogłaskania. Prosię, niewiele myśląc, trąciło Adę noskiem w policzek i chrząknęło. Ada była zachwycona. Potem odwiedziła owce z owieczkami i barankami. Nie odważyła się jednak na ich pogłaskanie, chociaż ciocia zapewniała, że owcze dzieci, nawet te z małymi różkami, nie są groźne. Później, już razem z dziadkiem i Olkiem, poszli do obory, do krów i cieląt. Co się tam wydarzyło, tego dzieci nie opowiedziały. Zdradzę wam w tajemnicy, że jedna z krów pacnęła Adę ogonem w nos.
– Nic nie mówicie o krowach? – zdziwiła się babcia.
– Bo krowie ogony brzydko pachną – wyjaśniła Ada, krzywiąc się przy tym okropnie. – A wiesz, czego się dziś nauczyłam? – pospiesznie zmieniła temat. – Posłuchaj: dziecko kury to kurczątko, gęsi – gąsiątko, kaczki – kaczątko, świnki – prosiątko, konia – koniątko, a krowy – krowiątko – wyliczyła.
Ciekawe, dlaczego ciocia, dziadkowie i Olek śmiali się długo i głośno.
•• Rozmowa na temat opowiadania.
Dzieci przyglądają się obrazkom i opowiadają o wizycie Olka i Ady na wsi. Czytają tekst umieszczony pod obrazkiem
Zabawa ruchowa Koniki.
Dzieci (koniki), w zależności od rytmu wygrywanego przez rodzica, idą stępa (powoli, wysoko unosząc nogi), poruszają się kłusem (biegną na palcach, ale jeszcze nie za szybko), galopem (biegną szybko, na całych stopach). Podczas poruszania się kląskają językiem – naśladują odgłos uderzania końskich kopyt o ziemię.
•• Dobieranie zdjęć zwierząt w pary. Układanie zdrobnień do nazw młodych zwierząt.
Zdjęcia dorosłych zwierząt, np.: świni, kozy, kaczki, kury, klaczy, krowy, owcy, oraz ich dzieci, np.:
prosięcia, koźlęcia, kaczęcia, kurczęcia, źrebięcia, cielęcia, jagnięcia.
Rodzic układa zdjęcia dorosłych zwierząt oraz ich dzieci. Prosi, aby dzieci dobrały zwierzęta w pary: mama i jej dziecko.. Podają nazwę dorosłego zwierzęcia i jego potomstwa prosi dzieci o ułożenie zdrobnień do nazw młodych zwierząt, np.: prosię, prosiątko, prosiaczek.
•• Wymyślanie przez dzieci krótkich rymowanek do podanych zdrobnień nazw młodych zwierząt. Dzieci wymyślają krótkie rymowanki do podanych przez rodzica nazw młodych zwierząt, np. Prosiątko bardzo polubiło żółte kurczątko. Cielątko to bardzo miłe zwierzątko. Kaczątko wygląda jak niewiniątko. Cielaczek nosi biało-czarny kubraczek. (Pierwszą, przykładową rymowankę wypowiada rodzic Zdania nie muszą być poprawne pod względem logicznym, mogą być śmieszne). Jeśli dzieci mają problem z układaniem krótkich rymowanek, układają rymy tylko do zdrobnień, np. jagniątko – słoniątko.
•• Opisywanie młodych zwierząt za pomocą określeń przymiotnikowych.
Pudełko lub pojemnik, zdjęcia młodych zwierząt.
Dzieci losują z pudełka zdjęcia młodych zwierząt. Opisują je, używając określeń przymiotnikowych, np. prosię jest różowe, gładkie, niewinne, śmieszne
2. Zajęcia umuzykalniające. Zabawy przy piosence Podwórkowa awantura.
LINK DO PIOSENKI: https://www.youtube.com/watch?v=vFq6WqAeL2M
•• Ćwiczenie umiejętności modulowania głosem – zmiany jego wysokości i natężenia – Mówimy szeptem.
Dzieci maszerują zgodnie z rytmem śpiewanej przez piosenki Podwórkowa awantura
. Podczas przerwy w muzyce. uderza w ręce. Dzieci zwracają się twarzami do rodzica, który
wypowiada w wybrany przez siebie sposób nazwę zwierzęcia. Dzieci starają się ją powtórzyć, np.:
kogut – głośno, wysoko,
kura – cicho, nisko,
krowa – szeptem,
kaczka – pierwsza sylaba nisko, druga wysoko; raz cicho, raz głośno.
Wypowiedzi dzieci na temat piosenki, jej tempa i nastroju.
Rytmizowanie tekstu pierwszej zwrotki.
wypowiadanie tekstu ciche i głośne , z rosnącym i malejącym natężeniem głosu.
Śpiewające odpowiadanie na pytania rodzica np. Co biega po podwórku? Na melodie wymyślone przez dzieci.
Zabawy ruchowe przy piosence:
- przy zwrotkach dzieci naśladują ruchy zwierząt z piosenki.
-przy refrenie dzieci siadają na podłodze i wyklaskują refren rytmu.
3. Zabawa Pomieszane sylaby.
Rodzic podaje pierwsze sylaby występujące w nazwach zwierząt. Zadaniem dzieci jest wybranie spośród pomieszanych dalszych sylab takich, które po dodaniu do pierw-szych, utworzą całe wyrazy – nazwy zwierząt, np. ko-za; kro-wa; ba-ran; ku-ra; ko-tek; pie-sek; in-dyk; ko-nie; o-sły; pro-sia-ki, o-wce...
Wyklaskiwanie i przeliczanie sylab, liter w wyrazach.